Laos

Chiang Kong

İşte tam burası Mae Sai ile Chiang Kong arası Altın Üçgen adı verilmiş olan bölge ve bir zamanlar dünya uyuşturucu merkeziymiş. Üç önemli ülkenin Tayland, Laos ve Burmanın kesişim noktası olan bölgede üç ülkenin de sınırını Mekong Nehri belirlemiş. Nehre ulaştıktan sonra Tayland da bisiklete binme keyfini Mekong nehrinin diğer tarafındaki Laos ve Burma manzarası ile süslüyorsunuz. Bu üç ülkenin kesiştiği bölgede ise çeşitli tekne turları ile üç ülkenin topraklarında kısa molalar vererek gezi yapmak mümkün.

Kuzeye gittikçe doğanın güzelleşmesi ve Laos hakkında duyduklarım yüzünden ben sınıra ulaşmak için sabırsızlanıyorum. Ayrıca param bitmek üzere olduğundan sınırda para çekmeyi planlıyorum. Laos'a dertsiz tasasız giriş yapana kara içimi kaplayan tedirginlikten kurtulmam mümkün değil. Bu yüzdende sınırda olacak aksiliklere karşı bir iki gün önce sınır kentinde olmak benim için önemli.

Yolda bir markette noddle yeme molası vermişken yanıma bir başka bisikletçi geliyor. Biraz bir şeyler içtikten sonra yola devam ediyor. Biraz yavaş olduğunu o yüzdende ilerde buluşabileceğimizi söylüyor. Çok vakit geçmeden onu yakalıyorum. Beraber sohbet ederek 20km kadar gidiyoruz. Yokuşlarda ise ben şehirde buluşmak üzere sözleşip basıyorum. Günde bir paket kadar sigara içen Kanadalı bisikletçi bana göre gerçektende yavaştı. 

Şehirde uygun bir otele yerleşip bisikletçi arkadaşımın oteline gidiyorum. Günün geri kalanını bol bol bira içip Laos hakkında konuşarak geçiriyoruz. Bana Laos hakkında anlattıkları inanılmaz. Anlatırken gözleri parlıyor. Bana bir iki harita hediye ediyor ve önemde yer alan 1500m'lik dağları ve 23km'lik rampaları gösteriyor.

Ertesi gün para çekiyorum. En önemli şey bana bankanın verdiği on adet banknot. Bunlarla insan gerçektende güvende hissediyor. Akşam üzeride Laos'a tekne ile geçiyorum.

Bir sorun ile karşılaşmadan sınırda vizemi veriyorlar. Bu durum bu sene değişmiş anlaşılan. Artık TC vatandaşlarına Laos sınırında vize vermeyeceklermiş. Sınırda bulunan döviz ofisinde paramı değiştiriyorum. Aman tanrım o ne! Bana o kadar çok para veriyorlar ki Paraları saymam mümkün değil. Paramı koyduğum bisiklet çantası kapanamayacak kadar doluyor. Verdikleri paranın kalınlığı yaklaşık 10cm. 40 adet kâğıt para vererek ucuza bir oda tutuyorum. Bu para kalınlığını biraz düşürüyor. Ve artık Laos'tayım. 

Vieng Poukha Tayland’da bisiklet kullanmak inanılmaz keyifliydi. Bunca yolu öyle bir konfor içinde geçmiştim ki akşam otel bulmak ya da yolda yemek bulmak benim için hiç sıkıntı olmamıştı. Şimdi Laos’ta bu konforu kaybedeceğimden korkuyorum. Otele yol güvenliği ile ilgili bir iki soru soruyorum. Cevap oldukça güven verici “kokmana gerek yok Laos’tasın” Gerçektende burası dünyanın en güvenilir, en güzel insanlarının yaşadığı yer olmalı. Biraz bisiklet kullanmak bunu hissetmek için yeterli

İlk hata. Burada trafik soldan değil sağdan akıyormuş. O kadar az araç var ki bunu anlamak için biraz ters yönde bisiklet kullanmak zorunda kaldım. Yol bundan sonra o kadar güzel ki, uçsuz bucaksız dağlar, ufak köyler ve arada arkamdan koşturan ve ‘sabadii, sabadii’ diye bağıran çocuklar. ‘sabadii’ merhaba demekmiş. Tayland’da da aynı kelimeyi nasılsın için kullanıyorlardı ‘sabaydi boo’. İlk konaklama yerim bir dağın tepesinde. Kiraladığım kulübe ise bir nehrin üzerinde yer alıyor. Nehirde yıkanan köylüleri görünce bende eşyalarımı bırakıp yıkanmaya gidiyorum. Akşam elektrik kesintisi ile hayatımdaki en unutulmaz manzara ile karşılaşıyorum. Yıldızlar ve ateş böcekleri. Yıllardır ateş böceği görmemiştim. Gece o kadar ışıksız ki elimi öne uzatınca yıldızları gizleyen bir siyaklık oluyor sadece. Benim ne yaptığımı inceleyen ev sahibi aile yıllarca ateşböceği ve böyle yıldız görmemenin ne demek olduğunu anlayamazlar.

Nam Tha

Ertesi gün vakit kaybetmeden yola devam ediyorum. Devamlı yokuşlarla boğuştuğumdan fazla mesafe gitmem mümkün olmuyor. Devam ettikçe yollar daha da güzelleşiyor. Keyfim inanılmaz yerinde. Durduk yere şarkı söylemeye, gülmeye başlıyorum. Bir daha kendimi bu kadar mutlu hissedebilir miyim bilemiyorum. 

Nam Tha bu yoldaki ikinci konaklama yerim. Bundan sonrasında dağlar başlayacak. Ve anladığım kadarı ile dağ demek manzara demek. Kent iki kısımdan oluşmuş. Bir bölünde gündüz pazarı diğer bölümde de gece pazarını kuruyorlar. Ben sonraki kısımda yani gece pazarının bulunduğu kısımdayım. Konaklama konusunda Tayland da ki kadar konforlu sayılmaz, ama bence Laos mükemmel bir yer. Bu kadar bozulmamış kalması inanılmaz. İlk defa insanlara hiç tereddüt etmeden, severek bakıyorum. Burada bu insanlardan benim öğrenmem gereken çok şey var. Saflık.

Oudom Xai

Şehirden çıktıktan kısa bir süre sonra ana yol dar toprak bir yola dönüşüyor. Bu yolun ülkenin anayolu olduğuna inanmak zor. Aslında bu ülkede 7 ya da 8 tane yol numarası var. Yani ülkenin haritasını açarsanız sadece 7-8 tane yol bulunan bir harita göreceksiniz. Bu haritadaki ana yolların bir kısmı da toprak yol olabiliyor. Artık kocaman dağlarla mücadeleme başlıyorum. Biraz tırmandıktan sonra yol tekrar düzeliyor. 

Kente vardığımda İngiliz bir bisikletçi ile tanışıyorum. Biraz bilardo oynuyoruz. Her şeyi bırakıp yolda olmayı seçen arkadaşım bisikletini göstermek istiyor. Gidip bakıyoruz. Gerçektende böyle bir bisikletle yüz bin km civarında yol yapmayı denemek delilik. Önceki bisikleti kırıldığı için bunu Hindistan ya da öyle bir yerden almak zorunda kalmış.Akşam yemeğinde bir başka İngiliz ile tanışıp kısa bir muhabbet ediyoruz.

Nong Khiaw

Ben başkente doğru yola devam ederken Nong Khiaw tabelasını görüp sapıyorum. Biraz yolumu uzatmanın benim için pek bir sorun olacağını düşünmüyorum. Yolda iki Fransız motorcu ile biraz laflıyoruz. Onlarla Nong Khiaw da görüşmek üzere vedalaşıyoruz. Kente geldiğimde tüm tur boyunca gördüğüm en güzel kasabaya geldiğimi anlıyorum. Bence bu turun en unutulmaz yerlerinden birisi Nong Khiaw dır. Bir nehrin ikiye böldüğü kasaba, beton bir köprü ile birbirine bağlanmış. Limestone kireç taşı tepecikler kalem gibi dimdik kasabanın etrafını sarmışlar. Ve nehir bu tepeciklerin arasından kıvrılıp gidiyor. Etraftaki bir iki mağarayı ziyaret edip karadan ulaşımın olmadığı bir kasabaya doğru tekneye atlayıp gidiyoruz. Tek sorun burası Çin sınırına yakın bir yerde. Yani benim gitmem gereken yerin başkentin tam tersi yönde.

Muang Ngoi

İşte karadan ulaşımın olmadığı, sadece akşamları 2 saat elektriğin bulunduğu cennet gibi bir yer sorusunun cevabı Muang Ngoi. Burada 3-4 saat oturmaktan acımış kıçımı biraz hareket ettirme şansı buluyorum. İnanın teknede gitmek bisiklete binmekten çok daha acı verici bir şey. Bulduğum yer sadece 3usd’ye nehrin üzerinde bir kulübe. Kulübenin hamağına uzandığım gibi elimde Beer Lao manzaranın tadını çıkarıyorum. Beer Lao buraya özgü bir bira markası. Laos’ta en fazla göreceğiniz yazı Beer Lao yazısıdır. Benim şehirlerde çekilmiş hemen bütün fotoğraflarımda bir yerlerde mutlaka Beer Lao reklamı çıkmıştır. Biramın tadını çıkarıp ertesi günümü tarlalarda yürüyüş yaparak geçiriyorum. Ve akşama doğru petang oynayan insanları izleyip bir şeyler atıştırıyorum. Petang demir toplarla oynanan bir oyun. Benzer bir oyunu Fransa’da da görmüştüm.

Muang Khuha

Ertesi gün 3 kişi tekne ile 6 saat süren bir yolculuktan sonra ülkenin en kuzeyindeki kentlerden birisine varıyoruz.  Muang Khuha da çok fazla isterdim fakat toplam bir aylık bir sürem var ve bu gidişle başkente varamadan bir aylık süremi bitireceğim. Akşam bir kaç kişiyle tanışıp beraber yemek yiyoruz. Konuşan herkes Laos'un büyüleyici bir doğaya sahip olduğu konusunda hemfikir.

Tekrar Daha önce kaldığım Oudom Xai’ye varana kadar bisiklet sürmeye karar verip erkenden uyuyorum.

Oudom Xai

Biraz silkelenip daha önce çıkmaya üşendiğim tapınağa çıkmaya karar veriyorum. Tepede bir Budistle arkadaşlık ediyorum. Avustralyalı bir kız bize katılıyor ve günbatımından sonra hep beraber yemeğe gidiyoruz. Güzel bir sohbetin ardından vedalaşıp yatıyoruz. 

Pak Mong

Sadece bir gün kaldığım kentte ilk defa kertenkele ve fare benzeri hayvanları mutfaklarda görüyorum. Kertenkele lezzetli sayılır.

Luang Prabang

Bu kentin ismini bile söylemek keyifli. Nihayet büyük bir kente vardım. 3 gün burada kalacağım. Aylak aylak dolaşmak ve biraz dinlenmek için mükemmel bir yer. Tepedeki tapınakta gün batımını izlemek, akşam pazarında tıka basa yemek yemek ve burada nihayet bulduğum ‘Cycling in Loa, Cambodia, Vietnam’ kitabını incelemek benim günlük aktivitelerim oluyorlar. Kitabı tam zamanında edindiğime memnunum. Çünkü yolun bundan sonraki bölümünde en uzun rampam var. Ve toplam mesafem 155km gibi görünüyor. Neredeyse yarısı dimdik rampa olan bu yolu tamamlamaya çalışmak için iyice konsantre olmam ve dinlenmem gerekiyor.

Burada tapınakları gezerken tanıştığım İsrailli bir kız ile farklı farklı kentlerde 2 defa daha karşılaşacağız. Artık son karşılaşmamızda normalmiş bize gibi gelecek.

3 günün sonunda pırıl pırıl temizlediğim bisikletim ile yoluma devam ediyorum.

Luang Prabang-Khiew Kacha

Sabah çok erken saatlerde yola çıktım. Şehirden ayrılır ayrılmaz çok hafif bir yokuş başladı. Neredeyse hiç anlaşılmayan yokuş benim hızımı oldukça azalttı. Yolun ilk 50km si bittiğinde hayatımdaki en dik rampalarla mücadelemi vermiş, en yorucu deneyimlerimden birisini geride bırakmıştım. Fakat hesaplarımda ufak bir hata yaptığımı geç fark ediyorum. 23km kesintisiz %10 eğimle devam edecek olan yokuşun bittiğini zannediyordum. Ve bu rampa hiç istemediğim bir anda başlıyor. Önümdeki dağlarda kıvrılıp giden yollardan bu rampanın 23km olan gerçek rampa olduğunu anlamak kolay. İlk defa balık tutan birisinin ilk tuttuğu balığı denizlerin en kocaman yaratığı sanması gibi bende geride bıraktığım rampaları bu 23kmlik tırmanış sanıyordum. İlk tuttuğu balıklardan sonra kocaman bir kılıçbalığının teknesinin üzerinden atlayışını seyretmesi gibi bende bu tırmanışın, sonu belli olmayan rampanın tadına varmaya çalışıyordum. Bir yandan tırmandıkça ayaklarımdaki acı artıyordu. Bir yandan da kendimi motive edecek şeyler buluyordum. Fakat saatte 5km ortalama hızla bu rampayı hiç durmadan çıksam bile 5 saat yorucu bir şekilde pedal çevirmem gerekecekti. Yani tepeye vardığımda güneşin batmasına iki saat kalacaktı. Bu iki saatlik sürede de yolun 75kmsini tamamlamam mümkün değildi. Pek bilinmeyen fakat birkaç bisikletçiden duyduğum ve bana 40km uzaklıktaki bir konaklama yerinin varlığı beni rahatlatıyordu. Bu konaklama mekanında kalırsam eğer bugün planladığım 155kmlik mesafeyi ikiye bölüp bu gün 80 yarında 75km yol yapacaktım. Bu sayede hem gün kaybı yaşamayacaktım. Hem de daha az yıpranacaktım.

Zirveye vardığımda manzaranın tadını çıkartmadan olmaz. Bende nefes alıp-vermem hala vücudumu sarsacak kadar şiddetli olmasına aldırmadan birkaç fotoğraf çektim. Az ilerde bisikletinin yanında duran bir kız dikkatimi çekti. Dağın tepesinde, virajın tam ucunda duran Laoslu bir kızın fotoğrafını çekmeye çalıştım. Daha sonrada yoluma devam ettim. Kızın yanına gelince kendisinin Laoslu yerel halktan birisi değil Kanadalı bir bisikletçi olduğunu anladım. Biraz konuştuk ve yollar hakkında net bilgiler verdik birbirimize. Yalnız başlamış yola ama tanıştığı bir bisikletçi ile beraber devam ediyorlarmış. Yol arkadaşın nerede sorusunun cevabı yarım saat rötarla tırmanışını tamamlıyor. Yanımıza gelincede hemen bir keyif sigarası yakıyor. 23km lik iniş ve ardından hafif bir eğim ile yokuş inmeye devam edecekleri Luang Prabang yolunun her cm’si beynimdeydi. Onlarda Ertesi gün karşılaşacağım inanılmaz güzel bir yokuştan bahsettiler. Benim ineceğim bu yokuş dün onların saatlerce mücadele edip tırmandıkları bir rampaydı. Bugünkü yolu nasıl hafızama kazıdıysam onlarında hafızalarında bu yol kazılıydı.

Yoluma devam edip tepede bir konaklama yerine varıyorum. Basit bir kasaba meydanında iki tane bakımsız guesthouse var. İkisi de oldukça pis ve bakımsız olduklarından ucuz olanını tercih ediyorum. İyi bir yemek ve iki biranın ardından yatağa gidecek gücü zor buluyorum. Deliksiz uyku.

Hot Spring

Güne yaklaşık bir saat hiç pedal çevirmeden başlıyorum. Yolun büyük kısmı geride kalıyor bu uzun iniş sayesinde. Bir sonraki konaklama yerim sıcak su kaynaklarının kenarına yapılmış 5 adet kulübeden ibaret. Biraz bütçemin üzerinde olan bu kulübelerden en keyiflisini tutuyorum.

Vang Wieng

Son iki gündür jant tellerinden geldiğini düşündüğüm sesin asıl sebebini buldum sonunda. Ön tekerin göbeği dağılmış. Vang Wieng’e varana kadar yapabileceğim bir şey yok. Kente girdiğimde hemen bisikletimi tamir edebileceğim yer bulmaya çalışıyorum. Bir motor tamirhanesinde ön göbeği açıyorum. Orada çalışanlara göbeğin içinde artık yerlerinde olmayan bilyeleri gösteriyorum. 9tane olması gereken bilyelerin sadece 4’ü yerinde kalmıştı. Bir başka mağazaya yönlendiriyorlar beni. Bir çeşit rulmanı bilyelerin yerine yerleştiriyor ve ben yoluma devam edebiliyorum. Gecen hafta tekneden inerken bisikletimi nehre sokmak zorunda kalmıştım. Tahminimden daha derin olan su seviyesini hesaplayamadığımdan tekerlerin göbekleri de pedallarda bir süre suda beklemişti.Bu hatanın acısını hiç bir şey bulmayacağım Laos’ta bu gün yaşıyorum.

Vientiane ve Güney Laos, Adalar ve Kamboçya sınırı

Bu bölümler ile ilgili şimdilik sadece fotoğraflara yer vereceğim.

12 Mae Sai ve Tayland'ın en kuzey noktası.

Mae Sai

Bir gece kalacağım guesthouse'um

 

Ülkenin en kuzey sınır kapısıdır. Bu kent Burma etkisinde olduğundan olsa gerek biraz güvensiz gibi geldi bana. İki ülke arasında günübirlik geçiş için 400baht gibi bir para vermek yeterli. Fakat benim durumumda yaklaşık 12-13usd yapan bu parayı bir günde harcamamayı öğreniyor insan. Burada Tayland’daki en ucuz odamı buluyorum. Çok neşeli bir kız çocuğu bana yardım etmek istiyor fakat ben sineklik şeklindeki çadırımı gösterip içerisinde yatacağımı tarif ediyorum. Böylece bana bir yer döşeği ve bir çarşaf verip kutuluyorlar. Gerisini benim halletmem 8-9 yaşlarında bir kız çocuğundan daha kolay olacaktır.

Kente yağmura yakalanmışken çektiğim bir mahalle.

Bu neşe dolu kızın mutluluğunu biraz daha görmek için yemeğimi otelde yemeğe karar veriyorum. Bir iki meyve suyu ve biraz yumurtalı pilavlı bir şeyler sipariş ediyorum. Kız çap pat İngilizcesi ile benimle konuşmaya çalışırken bende yemeğimi yiyorum. Benim onu anladığımı görmesi, onunda beni anlaması ona nasıl komik geliyor nasıl gülüyor görmeniz gerek. Ertesi gün bir şehir turu, sınır turu ve yemek turu yapıyorum. Yolda satılan bir kaç şeyi alıp bisikletime bağlıyorum. Bir parkta yer bulup yemeğimi yiyecekken beni üzen bir olay oluyor. Bir çocuk ve annesi yanıma gelip yemeğimden biraz almak istiyorlar. Kadın yemeğimi alıp yere yola oturuyor ve bir kağıt parçasının üzerinde çocuğunun yiyişini izliyor. Yerde o şekilde yemek yemelerine dayanamadım. Bir şey söyleyecek gücüde kendimde bulamadığımdan (kadın ve çocuk o kadar asillerdi ki benim onlara acıdığımı düşünmeleri onları çok üzerdi) gayet neşeli görünmeye çalışarak çok fazla yediğimi ve kalan yemeğimi verdiğimi işaret ettim. Yanımda ne varsa yedim ve oradan uzaklaştım. Biraz ileriden baktığımda hala yerde betonun üzerinde bir kâğıt parçasında yemeklerini yemeğe devam ediyorlardı. Sanki başka bir yere oturmaya layık değillermiş gibi. O gün biraz utanç hissi ile karnımı doyurdum desem yeridir.

Bir cenazede çok neşeli ölü yakınları gördüm. Beni gördükleri için o kadar mutluklardı ki neşeli bir şeyler için orada bunduklarına neredeyse emindim. Biraz vakit geçirip bana asıl sebebi tarif ettiklerinde ise şaşkınlığımı anlatamam.

Motoru tamir eden bir çift genç budist.

11 Chiang Rai

Kimden gezi

Sabah kalktığımda hala bitkin vaziyetteydim. Bisikletle daha 30-40 km yapmamışken bir nehre varıyorum. Burası iyi bir yemek molası için keyifli görünüyor. Bir iskeleden yolan kalan kısmını botla tamamlayabileceğimi öğreniyorum. Hemen bilet alıp bir saat kadar oyalanıp bir şeyler yiyorum. Bot yolculuğunda ben ve bir çift haricinde kimse yok. Yolculuk uzun sürüyor. 2-3 saat kadar yağmurun altında gidiyoruz. Rüzgar hepimizi üşütüyor. İndiğimizde ise hemen birisi gelip otel tanıtımı yapıyor. Fotoğraflarda çok güzel görünen yerin fiyatı da çok uygun. Ülkedeki en ucuz ikinci otelimi bu şekilde buluyorum. Otele ulaşınca fotoğraftakinden çok daha güzel bir yer ile karşılaşıyorum. Görünüşe göre Birkaç günümü burada geçireceğim. Burada Tayland da en çok görmek istediğim tapınak var. Beyaz tapınak edikleri bu yer bisiklet mesafesinde. Ertesi gün oraya gitmek istiyorum. Şehirde biraz yemek turu yapıyorum. Hayatımda gördüğüm en güzel pazar yerleri burada yer alıyor. İnsanların arasında dolanıp bir şeyler yemek yeni insanlarla tanışmak, onların geleneklerini anlamaya çalışmak bu gezi boyunca en çok keyif aldığım şeylerden. Gittiğim her şehirde yeni geleneklerle, yeni yemeklerle tanışıyorum.

Beyaz tapınak: Sürprizlerle dolu bir tapınak. Wat Rung Khun.

Beyaz Tapınak: giriş havuzu

Dışarıdan fotoğraflarını çekebildiğim tapınağın ne kadar etkileyici olduğunu sizde kabul edeceksinizdir. Hava biraz yağışlı olduğundan çok fazla fotoğraf çekemedim. Son derece sade ve tamamen beyaz olan tapınak önden bakıldığı zaman muhteşemdir. Fakat biraz yanlara doğru giderseniz bu etki kaybolacaktır. İki boyutlu tasarlanmış olan tapınak sanki dantel desenleri birbiriniz üzerine koyuyormuşsunuz gibi bir his yaratmaktadır.

Tapınağa girmeden önce tapınağın müzesi denebilecek bir sergiye gittim. Burada tapınağı yapan sanatçının eserleri sergileniyor. Tapınağın yapım aşamasında olduğunu söylemem gerek. Çünkü her ne kadar dışarıdan bitmiş gibi görünse de, sanatçı tapınağın içinde çalışmasına devam etmekteydi.

Sanatçının işleri bizim kültürümüz için biraz fazla sıra dışıydı. Resimlerin neredeyse tamamı Budizm ve doğu kültürü ile alakalıydı fakat bazılarında çok yeni göstergeler kullanılmıştı. Mesela bir resimde dünya uzayda bir top gibi resmedilmiş ve etrafına çeşitli uydular yapılmıştı. İki üç tane ama oldukça büyük yapılmış olan bu uyduların uçları penis şeklinde yapılmıştı. Dünyaya çarpan bir meteor var ki buna biraz dikkat edersek bununda bir sperm olduğunu fark ederiz. Ve uzayda milyonlarca sperm yani meteor daha resmedilmiş. 90ların ortalarında yapılmış olan resimde sanatçı dünyayı anne karnında döllenmeyi bekleyen bir yumurtaya, uzayı döl yatağına ve spermleri de çeşitli gök cisimlerine benzetmiş. Dünyaya çarpacak olan ilk meteor yani yumurtayı dölleyecek olan ilk sperm, yeni bir başlangıcın sebebi olacakken, dünyamız içinde bir felaket olacaktır. Bu fevkalade buluşmayı sağlayan spermler ise penislerden yani dünyanın etrafındaki uydulardan yani teknolojinin en yeni ürünlerinden geleceklerdir. Yani anlayacağınız sanatçı resminde teknolojinin yaratacağı bir sonun aslında bir başlangıç olacağını anlatmaya çalışmıştır.

Giriş havuzundaki eller.

Sanatçının bir başka başarısı da kral ile tanışmasıdır. Aralarının söylendiği kadar samimi olmadığını anlamak kolay, çünkü yan yana bulundukları bir iki fotoğraf hep aynı mekanda çekilmişti, yani sanatçı ile kral sadece bir defa bir araya gelmişlerdi. Ayrıca fotoğraflarda sanatçı son derece gergin ve resmi görünüyordu. Bir sanatçıdan çok bir asker gibiydi. Yani daha önce bir kralla aynı mekanda bulunmamış olmalı. Fakat her şeye rağmen sanatçının krala tamamıyla yağ çekmek için yapmış olduğu belli olan bir resim tanışmalarına sebep olmuş olmalı. Fotoğraflarda da görünen kendiside sergide bulunan resim ise şöyle: Kral bir tanrı olarak resmedilmiş. Bulutların üzerinde yarı ejderha yarı insan bir yaratık kralı taşıyor ve kralda halka değişik çiçekler ve mutluluk dağıtıyor. Fazla söze gerek yok sanırım. Resmin kralı nasılda yücelttiği anlaşılmıştır. 

Beyaz tapınak önden görünüş.

Sanatçımızı biraz tanıdıktan sonra tapınağın henüz yapım aşamasındaki içe mekanına geçebiliriz. Mekan dikdörtgen şeklindeydi. Ve tüm duvarlarında resimler yer alacak şekilde tasarlanmıştı. Yan duvarlardaki resimler hala yapım aşamasındaydı fakat giriş kapısının bulunduğu duvardaki resim ve karşı duvarda budanın bulunduğu duvardaki resim tamamlanmıştı.

Karşı duvarda bir tanrı resmi yer alıyordu. Sarı tonlarda yaldızlı bir boya ile yapılmış olan, 8m eninde ve 12 m yüksekliğindeki bir duvarda yer alan çok az kontrasta sahip bu resimim önünde 4m yüksekliğinde bir kaide ve bu kaidenin üzerinde de bir gümüş yaldızlı renklerde tanrısal bir figür yer alıyordu. Her şeyin en önünde de normal bir insan boyutlarında balmumundan bir Budist rahip yer alıyordu. Muhtemelen zamanında yaşamış önemli rahiplerden birisinin kopyası olan bu rahip tapınağın merkezi yada odağı gibiydi. Yani rahibin önünde diz çökecek olursanız rahipten biraz daha büyük olan ve arkasında yer alan tanrı figürü, sonra onunda arkasında yer alan ve biraz daha büyük olan resimdeki tanrı figürü bir perspektif oluşturmaktaydı. BU sanki en büyük olan tanrıdan en ufak olana doğru bir gidiş yanda tanrının enerjisini odakladığı bir Budist rahip izlenimi oluşturuyordu. Daha sonra “Ankor Wat” tada benzer birkaç düzenleme görecektim. Çok benzer şekilde arka arkaya sıralanmış heykeller ufaktan büyüye doğru gidiyor ve siz en önde sunak kısmında yani hediyelerin ve yemeklerin sunulduğu kısımda bulunduğunuzda en öndeki figürün arkasındaki tanrısal figürleri de görebiliyorsunuz. Burada asıl önemli nokta en önemsenen figürün yani önünde ibadet edilen figürün tüm enerjinin odağındaki en ufak figür olması.

Giriş kapısının olduğu duvarda ise tek bir resim yer alıyor. Çok karışık sayılacak bu resimde en tepede bir tanrı, ve bu tanrının altında bir kaosa doğru gitmekte olan insanların dünyası anlatılmış. İnsanlar dünyasının karmaşasının anlatan resmin bir bölümünde Newyork’ta bir zamanlar bulunan ikiz kulelere ikinci uçağın çarpma ana gösterilmiş. İlk uçağın çarptığı kulenin tepesinde iki kafalı bir yaratık çizilmiş. Diğer kulede ise bir benzin pompasının hortumu yılan gibi kuleye sarılmış ve pompanın ağzından damlayan bir iki damla benzin bir kaç tane yaratığı beslemekte. Anlam veremediğim bir başka figürde; bir canavarın ağzının içerisine yerleştirilmiş farları açık bir taksiydi. Ve resmin bir başka bölümünde de bir canavar dünyayı yemeğe çalışırken yanından uçup giden Süpermen’in çaresizliği gösterilmiş.

Resmin diğer tarafında da bir füzenin üzerinde matrix filmindeki esas karakter duruyor. Bir başka bölümde ise bir canavarın ağzının içerisinde bir fahişenin memesini ısıran bir adam şehvetle gösterilmiş, fahişe ise sigarasını içmekte. Gene bir canavar ağzının içerisinde testere filmindeki kukla kafası yerleştirilmiş. Bir boynuza geçirilmiş kol saati, bir canavarın elindeki Nokia marka cep telefonu, birkaç converse ayakkabı, birçok uzay gemisi, füze, çeşitli yıldız savaşları figürleri, robotlar resmin çeşitli yerlerinde yer alıyorlar.

Resim şaşırtıcı derecede anlamsızdı. Fakat bir tapınağın içerisinde yer alması ve bizde tabu olarak sayılacak çıplaklık yada çeşitli öfke ve şehvet anlarının bir şey anlatacak biçimde resmedilmiş olması Budizmin ne kadar hoşgörülü olduğunu ve sansür anlayışından ne kadar uzak kaldığını açıklayacaktır. Tamamen kafa karışıklığı içerisinde tapınağı terk ediyorum. Eğer yolunuz düşerse bu şiir gibi tapınağı ve resmin bitmiş halini mutlaka görmelisiniz.

10 Fang

Sis. Ve gene sis. Aksiliklerle dolu bir güne böyle başladım.

Güne aksiliklerle ile başlıyorum. Sabah 5:00 da kalkmama rağmen arka vitesimin bozulması bana vakit kaybettiriyor. Aşırı yağmurdan olsa gerek vites teli sertleşmiş ve gergin kalmış. Henüz acemi bir bisikletçi olmamdan dolayı sorunu ilk başta alamayıp ilk önce vites ayarları ile oynuyorum. Aslında elimle vites telini bir iki defa çekip bırakmak gibi basit bir çözümü iş işten geçtikten sonra buluyorum. Biraz bozulmuş vites ayarları ile yokuşu tırmanmaya başlıyorum. 2 saat kadar tırmanıştan sonra bir saçak altında mango yeme molası veriyorum. Yoldan geçen Birkaç arabanın içerisindeki Budist rahipleri ile selamlaşıyoruz. Anlaşılan tapınak açılışı için ülkenin çeşitli kentlerinden Budistler geliyorlar. 60Km sürecek olan yol şimdiye kadar gördüklerimin içinde en dik rampalara sahip olanı. Km saatim 4km nin altındaki değerleri okuyamıyormuş. Bunu aşırı yavaş gittiğim zaman fark ediyorum. Bazı yerlerde tırmanış hızım 3,5km ye düşüyor. Bir iki yerde de düşecek kadar yavaşladığımdan bisikleti elime alıp yürümek zorunda kalıyorum. Yol en sapa köylerden birisine giden bir yerde olmasına rağmen çok keyifli. Kaymak gibi bir asfalt yapılmış. İnişlerde inanılmaz keyif alıyorum. En son inişimde bisiklet çantam jant telime takılıyor. Tam virajda başıma gelen bu olay şerit değiştirmeme sebep oluyor. Karşıdan gelen bir araba ile burun buruna geliyoruz. İyice yoldan çıkıp araba ile çarpışmaktan kurtuluyorum. Araba şoförü de bende derin bir nefes alıyoruz. Fakat benim durumum o kadarda iyi değil. Basit bir hata yüzünden daha dün yaptırdığım jant tellerini bir daha onartmak zorunda kalacağım. Zaten 2 ay sonra arka tekerimdeki jant tellerinden birisi kopacak. Büyük ihtimal bu hata sonucu kopacak jant teli belirlenmiş durumda.

Sabahın erken saatlerinde yollar sisliydi.

Yolda ilginç bir pilav yiyorum. Bambu çubukların içerisine pirinç doldurup pişiriyorlar. Yemek içinde önce bambu çubuğunu soymak gerekiyor. İçerisinde kalan incecik bir zar pilavı bir arada tutuyor. Genelde muzlu ve hindistancevizli pişirilen bu pilav bizim damak zevkimizin tam tersi tatlı bir yemek. Pilavcı amca artık yokuşların bittiğini müjdeliyor. Geriye kaldı 80km.

Son 60km yağmur altında yol aldığımı hatırlıyorum. Aralıksız yağan yağmur beni oldukça yıpratıyor. Kente vardığımda lastiğim patlamış, aç ve bitkin halde bir otel buluyorum. Odamdaki bir iki böceği öldürüp dışarıda yemeklik bir şeyler arıyorum.

İşte yorucu bir günün sonunda kendin pişir kendin ye. Ocakbaşı.

Burada insanların hafta sonları takıldıkları kendin pişir kendin ye tarzında bir yer buluyorum. Oldukça kalabalık olan bu yerde hayvanlar gibi yemek yeme şansım var. Ama ne yapacağımı bilmediğimden şaşkın şaşkın insanları izliyorum. İyi İngilizce konuşan bir kız halime acıdığından olsa gerek yanıma gelip bana neler yapmam gerektiğini anlatıyor. Sınırsız yemek yiyeceğim bu mangal keyfi tam istediğim şey. İçeride bir oda kalamarlar, balıklar, tavuklar ve kırmızı etler beni bekliyor. Yanında da bol bol meyve. Ne ararsanız var. Hemen mangal başında elimde çubuklar yemeğimi pişirmeye çalışıyorum. Ama bugün aksiliklerle dolu bir gün olacak ya bütün yemeklerimi yakıyorum. Kız gelip ateşin gücü azalana kadar yanımda oturuyor ve benim için aşçılığa başlıyor. Bizde bir yandan yemek yeyip bir yandan sohbet ediyoruz. Burada yurt dışına ham madde satan bir firmada çalışıyormuş. İyi İngilizcesi sayesinde pazarlama ve müşteriler ile diyalogları hallediyormuş. Türkiye'nden de bir iki müşterisi varmış. Bu güzel sohbetin ve yemeğin ardından. Otelime dönüyorum. Tamamen ıslanmış olan kitabımı, kıyafetlerimi kurutuyorum ve deliksiz uyuyorum.

Yoldaki köylerden biri.

9 Wieng Hang

Aşılışı yapılacak buda için son hazırlıklar yapılıyor.

Sabah erken kalkıyorum. 07:00 gibi fang’a doğru yola çıkıyorum. Mesafe 150km.
Daha 10 km gitmemişken bir araç beni durduruyor. Aracın arkasında bir MTB. Beni arabaya davet ediyor. Arabayla biraz devam edip mesafeyi kısaltırım diyerek teklifini kabul ediyorum. Arabanın arkasındaki bisiklet bagajına bisikletimi yerleştiriyorum. 20-30km kadar şehirden uzaklaşmak ve yolların güzelleştiği bir yerde devam etmek daha mantıklı. Bir benzincide durup kahve ve kahvaltı molası veriyoruz. Bu arada da arkadaşım kendisini tanıtıyor; Chiang Mai MTB derneğindenmiş. Daha öncesinden bir Tayland Laos ve Çin turu varmış. Burma sınırında bir tapınak açılışına gidiyormuş. Çok güzel olduğunu söylediği köye benimde gelmemi istiyor. Bisiklete binilecek güzel yollar varmış.
Sonuçta beni Wiang Haeng’e gitmeye ikna ediyor. Vardığımızda bir hostel kiralayıp eşyalarımızı bırakıyoruz ardında da bisikletlere atlayıp 25km uzaktaki bir tapınağa gidiyoruz. Burasının yarın açılışı yapılacakmış, bu yüzden de birçok Budist gelmiş. Şu ana kadar gördüğüm en iyi İngilizce konuşan kişiyle bir Budistle konuşuyorum. Din adamlarının bazıları kusursuz bir aksanla İngilizce konuşuyorlar. Benim ertesi günkü açılışa gelmemi çok istiyorlar fakat gelemeyeceğimi ve vizemin bitmek üzere olduğunu anlatıyorum. Bir an önce Laos sınırına varmam gerektiğini söylüyorum.

Ülkenin çeşitli yerlerinden gelen Budistler.

Bu köy Burma sınırında yer alıyormuş. Bulunduğumuz yeni tapınağın arkasında eski bir tapınak var. Oraya gidiyoruz. Eski tapınak bir kuru bir dere yatağının hemen yanında yer alıyor. Dere yatağının diğer tarafında ise bir köy daha var. Bir taş fırlatıp evin camını rahatlıkla kırabileceğiniz bu köy Burma sınırlarındaymış. Aradaki kuru dere yatağı dediğim şey ise aslında bir mayın tarlasıymış. Ne bir işaret ne bir çit arada hiçbir şey yok. Bilmeyen birisi aşağıya inip kendisini bir mayın tarlasının ortasında bulabilir.
Aksam ise bir karaoke yapılan bir köy kafesine gidiyoruz. Burada birkaç bira içip müzik dinliyorum. Burada gençler birbirleri ile bu tür mekanlarda arkadaşlık kuruyorlar. Birbirleri içi romantik şarkılar söyleyip eğleniyorlar. Ben bir kaç ateş böceği gördükten sonra (bunları görmeyeli 20 sene olmuş var olduklarını unutmuştum) saatimi 05:00 a ayarlayıp yatıyorum.
Ertesi gün yolum oldukça uzun. Arabadaki yükseklik ölçen alete göre 1300m tırmanmam gerekecek. toplam yolum ise 135km. Sonrasında Fang’a varacağım.